Deze theatervoorstelling is geregisseerd en bewerkt door Rina Mushonga en Marleen Kruithof en het theatergezelschap bestaat uit Quinty Appel, Laura Bakker, Rashid Dijks, Sanne van der Ende, Trix van Erkel, John Hellenberg, Janneke Jansen, Sabrina van Loon, Naomi Noltes, Niek Putman, Annemijn Sluijs en Zimme Weijmer. Het stuk is gebaseerd op een stuk van Shakespeare. De voorstelling is geïnspireerd op populaire series als Game of Thrones en House of Cards. Een verhaal over het verlangen naar macht en charmante, corrupte leiders. 

Het stuk is op vrijdag 9 oktober om 20:30 in première gegaan en het stuk word ook gespeeld op zaterdag 10 oktober om 20:30, vrijdag 16 oktober om 20:30, zondag 14 februari om 15:00 (Go!Go!Go! Festival) en daarnaast speelt het Poldertheater besloten schoolvoorstellingen. 

Van tevoren kregen we op school een beetje informatie over Richard III, omdat sommige mensen in het theatergezelschap meerdere rollen speelden kon dat verwarring veroorzaken als je niet precies wist wie welke rol speelt. Ook werd ons verteld dat aan deze voorstelling een beetje een modern tintje zou zitten. De voorstelling zou in het Nederlands gespeeld worden met wat oud-Engelse zinnen en nieuw-Nederlandse woorden. 

De voorstelling hebben we gezien in het Ostadetheater in Amsterdam. Het moment dat we de zaal binnenkwamen stonden de spelers al klaar, verdeeld over het toneel. Toen gingen we zitten en begon de voorstelling. Er was geen doek want de spelers stonden al op het toneel en als ze van het toneel afgingen verdwenen ze achter de coulissen. De kostuums waren niet heel bijzonder, iedereen was een beetje hetzelfde gekleed in een beetje dezelfde kleuren (donkerrood, donkergroen, donkergrijs en donkerpaars). Het decor was heel leeg, er stond vrijwel niets in. Af en toe een tafel of een stoel. Op twee schermen waren af en toe projecties te zien die dienden als achtergrond of als decorstuk. Af en toe gingen de lichten uit om wat dingen in het decor te verschuiven of om te laten zien dat er een nieuwe scene begonnen was. Het licht zorgde ook voor een beetje een dramatisch effect. De eerste rij zat gelijkvloers met het podium en de rest zat steeds een trede hoger. De eerste rij werd ook betrokken in het stuk. Ze kwamen heel dichtbij om dingen letterlijk in je gezicht te zeggen of te schreeuwen. Dat is een aantal keer gebeurd. Soms waren die stukjes wel grappig, maar misschien was dat omdat ik gelukkig niet op de eerste rij zat. Het spel was karikaturaal, omdat bijvoorbeeld de koning echt een typetje was en echt in zijn rol zat.

Het stuk was hier en daar aangepast om het wat moderner te maken en het grappig te maken. Met bijvoorbeeld de taal en dingen te zeggen tegen bepaalde mensen in het publiek. Het genre van de voorstelling was totaaltheater, omdat er muziek, gesproken tekst en projecties aanwezig.

Ik vind dat het stuk bedoelt is voor amusement, omdat ik het leuk vond om naar deze voorstelling te gaan.